Sinterklaas bestaat. Herinner jij je die vreselijke boodschap rond je zevende nog? En dat je quote que qoute wilde vasthouden aan zijn bestaansrecht, tegen beter weten in? Niet alleen uit eigen belang, de cadeautjes; vooral omdat je gewoon graag wílde geloven. In de goedheid en de aardigheid, in de saamhorige sfeer, in de wereld waarin sprookjes gewoon bestaan.
Sinterklaas bestaat. Toch dringt het door: dat de echte wereld anders is dan de wereld van Zie ginds komt de stoomboot. Je herkent de buurman met zijn nep witte baard aan zijn stem, de jute zakken ’s zomers in de garage. Weg sprookje. Die periode duurde voor mij tot mijn dertigste. Toen zag ik de Sint voor de eerste keer sinds mijn kinderjaren weer. Op de werkvloer. Een manager die in de bres sprong voor zijn collega. In privésfeer: het beterschapskaartje van een buurvrouw die ik nauwelijks kende. En ik ging erop letten: een vrijwilliger die middagen spelend doorbrengt met zieke kinderen; een onverwachte eindejaarsbonus van een gulle werkgever; een inzamelingsactie voor een hartverwarmend cadeautje aan een ontslagen collega. Sint is inderdaad geen sprookje: je komt zijn goedheid en aardigheid overal tegen. Op onverwachte momenten, op alle niveaus.
Sinterklaas bestaat. Zwarte Piet ook. Alleen in hém geloof ik niet. Ik zie mensen elkaar regelmatig de Zwarte Piet toespelen. Collega’s onderling, opdrachtgevers opdrachtnemers en andersom, het MT de OR, P&O’ers het management, werknemers het thuisfront, te laat komers de brugwachter. Dikwijls vormen angst en frustratie de voedingsbodem om géén eigen verantwoordelijk te nemen. Mijn advies is: laat Zwarte Piet in Spanje en omarm de Sint als je hem of haar tegenkomt. Blijf geloven in de goedheid van elkaar, in jezelf en in de kracht om zelf verantwoordelijkheid te nemen: een prachtig cadeau voor in de schoen en onder de kerstboom.
My name is… Benno. Benno Diederiks. Businesscoach.